Δον Κιχώτης εναντίον Aeratron: Μια επική μάχη ενάντια στους αόρατους ανεμόμυλους

Ήταν ένα απάνεμο βράδυ στη Λα Μάντσα, όταν ο Δον Κιχώτης, ο ιπποτικός ήρωας με την τάση για καθαρό δράμα, καθόταν στην αρχοντική πολυθρόνα του και βυθιζόταν στα βιβλία του για μεγάλα κατορθώματα. Δίπλα του, ο Σάντσο Πάντσα ροχάλιζε ήσυχα στον ύπνο του και όλα έμοιαζαν ειρηνικά. Αλλά τότε: μια υποψία κίνησης! Μια σκιά που πετάχτηκε στον τοίχο! Ένα απόκοσμο βουητό, τόσο ήσυχο όσο ο ψίθυρος ενός φαντάσματος.

"Σάντσο!" φώναξε ο Δον Κιχώτης, με το πρόσωπό του να λάμπει από αποφασιστικότητα. "Ένας νέος εχθρός αναδύθηκε! Μια ύπουλη μηχανή που κλέβει τους ουρανούς και μεταμφιέζεται σε φιλικό βοηθό. Ετοίμασε το άλογο, πιστέ μου ιπποκόμε, πάμε στη μάχη!"

Ο Σάντσο έτριψε τα μάτια του νυσταγμένος. "Κύριε, είναι απλά ο ανεμιστήρας οροφής Aeratron. Παρέχει καθαρό αέρα χωρίς να κάνει θόρυβο. Ίσως θα έπρεπε να το αφήσουμε έτσι;" Αλλά ο Δον Κιχώτης δεν είχε αυτιά για τέτοια νηφαλιότητα.

Ο εχθρός: Aeratron

Για τον Δον Κιχώτη, ο ανεμιστήρας οροφής Aeratron ήταν κάτι περισσότερο από ένα κομψό κομμάτι της μηχανικής. Όχι, στα μάτια του ήταν ένα διαβολικό πλάσμα που έκανε τον εαυτό του αόρατο, ενώ καταλάμβανε κρυφά τον ουρανό. Πώς θα μπορούσε ένα πράγμα που ήταν τόσο αθόρυβο και αποτελεσματικό να μην κάνει τίποτα καλό;

"Κοίτα, Σάντσο", συνέχισε ο ιππότης, "κουνάει τις δυσοίωνες λεπίδες του σε τέλειους κύκλους. Αλλά εγώ θα το δαμάσω, αυτό το τέρας! Κανένα ρεύμα αέρα δεν θα ξεφύγει από τη λόγχη μου!"

Η μάχη: λόγχη εναντίον αέρα

Με τη λόγχη του υψωμένη και μια πολεμική κραυγή που έκανε τα τείχη να τρέμουν, ο Δον Κιχώτης όρμησε. Το σημάδι του ήταν εντυπωσιακό... αν σκεφτεί κανείς ότι χτυπούσε προς την εντελώς λάθος κατεύθυνση. Ο οπαδός του Aeratron παρέμεινε αδιάφορος. Δεν κουνήθηκε, δεν έκανε θόρυβο - απλά συνέχισε τη μεγαλειώδη περιστροφή του σαν να μην είχε καν αντιληφθεί την επίθεση.

"Κύριε!" φώναξε ο Σάντσο καθώς προσπαθούσε να εκτιμήσει τη ζημιά. "Δεν υπάρχει ούτε μια γρατζουνιά σε αυτό το πράγμα! Είναι πολύ δυνατό!"

Ο Δον Κιχώτης στεκόταν εκεί αναπνέοντας βαριά, με τη λόγχη του σπασμένη αλλά την αποφασιστικότητά του ακλόνητη. "Σάντσο, ο εχθρός είναι ισχυρός, αλλά εμείς είμαστε έξυπνοι. Φέρε μου την εργαλειοθήκη!"

Ειρήνη: Μια βεντάλια για έναν φίλο

Μετά από έναν ακόμη γύρο έντονης συζήτησης (κατά τον οποίο ο Σάντσο πείστηκε τελικά ότι ο ανεμιστήρας ήταν ίσως περισσότερο φίλος παρά εχθρός), ο Δον Κιχώτης κατέληξε σε ένα αξιοσημείωτο συμπέρασμα.

"Σάντσο", είπε, "αυτή η συσκευή δεν είναι εχθρός μας. Είναι ένας ισχυρός σύμμαχος που μας σώζει από την κατάρα της καλοκαιρινής ζέστης. Μακάρι να κυματίζει στις τάξεις μας σαν πιστός σημαιοφόρος!"

Και έτσι το αεροδυναμικό θαύμα έγινε πιστός σύντροφος στο κάστρο του Δον Κιχώτη. Ο ιππότης, που κάποτε πολεμούσε τους ανεμόμυλους, τώρα άφηνε τον εαυτό του να δροσίζεται από έναν ανεμιστήρα - και έγραψε για τη "νίκη" του στα χρονικά της μεγάλης του περιπέτειας.

😁